Bir varmýþ bir yokmuþ.

Dünya güzeli bir kadýnla dünya iyisi bir adam varmýþ.

Bunlar birbirine bal gibi de aþýkmýþ.

Ve bir gün kadýn adama demiþ ki "Allah kabul etsin beni sana".

Adam da pek hazýrcevapmýþ "Beni de sana!" demiþ.

Ýkisi de "Amin!" demiþ ayný anda, hem þaþýrmýþ hem de gülmüþler bu hallerine.

Adam, kadýný ölümüne seviyordu.

Kadýn da adamý yaþamýna seviyordu.

Yoktu böyle ateþin bir sevda!

Bu yüzden yanýyordu ikisi de, kül kül oluyorlardý aþka, kul kul oluyorlardý baþka, savruluyorlardý toz toz kalbe, aþkýn rüzgarý esiyordu baþlarýnda, hisler uçuþuyordu adamdan kadýna, kadýndan adama!

Masallarda hep iyiler kazanýrmýþ ya! Aþýklar bir olurmuþ. Öyle!

Göðün en güzel mavisi onlara zemin oluyordu. Boylu boyunca serilmiþti gök onlarýn bastýðý her yere. Bir masal aþkýydý sanki yaþadýklarý! Kadýn bu masalýn en güzeliydi en iyisi... Baþka yoktu kimi kimsesi... Varsa yoksa dillere destandý adamýn  prensesi... Yýldýzlar saf saf olmuþtu onlarýn geçtiði her yerde. Güneþ önlerindeydi, yollarýný aydýnlatýyordu. Bulutlar arasýnda bembeyaz hislerle uçuyorlardý. Kuþlar en güzel þarkýlarýný terennüm ediyordu onlarýn aþkýna. Aðaçlar çiçekleniyordu, yer yeþilleniyordu. Yüzleri gülüyordu insanlarýn kalpleri dua ediyordu. Melekler en yakýnlarýydý. Bembeyazdýlar ve kocamandýlar, saftýlar. Onlarý da aþkýn ebedi safýna kattýlar. Dünyevi olaný attýlar. Periler sevdalýlarýn yollarýna çiçek serpiyordu. En çok da papatyalarý... Etraf alabildiðine papatya kokuyordu, yer gök papatyadan müteþekkildi sanki! Adam dünyanýn en güzel papatyasýný almýþtý. Eþi emsali yoktu. Misliyle seviyordu ama! Hakkýyla hem de  yüreðinin! Bir masal kahramanýydýlar elbet aþkla ödüllendirilmeliydiler.

Dýþarýsý mevsim normallerinin üstünde bir sýcaklýktaydý. Hava boðuktu. Sinirler bozuktu. Kafalar tozuktu. Bir ses bazen, evet evet bir ses, insaný alýp götürmeye yeterdi baþka iklimlere. Bir merhaba kalpten... Bir nasýlsýn içten... Bir gülüþ yeri geldi mi, bir sarýlýþ, bir iþve, bir naz! Aþk içre ne varsa adama az! Kadýna doyamýyordu bir türlü, sevdikçe sevesi geliyordu. Öptükçe öpesi...

Bazen bir iþaret gelirdi bu bir davetti belki de. Bazen bir mesaj gelirdi bu bir ilandý belki de aþka! Ýkisi de bu davete icap etti, ikisi de bu aþka inandý. Bir rüzgar alýr götürürdü adamý kadýnýn olduðu yere! Alýp getirirdi kadýný adamýn olduðu yere! Onlarýnki ölüm kalým aþkýydý; gitseler ölümdü cezalarý, kalsalar yaþamdý ödülleri. Ve onlar kalmayý seçtiler, bir olmayý... Göze aldýlar her þeyi, belki de söze aldýlar herkesi... Bize de yazmak kaldý yaþadýðýmýz aþký, cana dokunmak, ruhu hissettirmek, kalbi heyecanlandýrmak kaldý.

Aþka fiyat biçenler ya da elbise seçenler kalbiniz yetmez bunu yapmaya yetse de sevdiðiniz kadýn kabul etmez bunu! Kimsede yemez zaten! Masallarda kalmadý aþklar. Masal olmadý aþklar.                                                   

O kadar güzel konuþuyordu ki kadýn o konuþtuðu vakit semadan inci cevher dökülüyor sanýrdýnýz baþýnýza. Rengarenk kelimeler dolaþýrdý uçurtma misali, süslü ve aðdalý dizeler dizilirdi semaya. Harfler yan yana gelirdi, kelimeler can cana... Ve bir büyük aþkýn resmi olurlardý fonda. Kelebekler allý morlu ve pullu kelebekler uçuþurdu aþýklarýn üzerinde. Uður böcekleri eksik kalmazdý. Harf harf inciler, hece hece cevherler, kelime kelime külçeler, cümle cümler mücevherat saçýlýrdý üzerlerine. Masmavi patiskalardan renkler süzülüyordu bir kuþak gibi boydan boya. O renk cümbüþünün altýndan geçen herkesin dileði yerin gelirmiþ derlerdi. Masal bu ya kadýn ve adam da meðer o kuþaðýn altýnda geçmiþ. Dileklerinin ve dualarýnýn gerçekleþmesini bekliyorlarmýþ.

Hiç ummadýðýnýz anda karþýnýza çýkýverir ya sevdiðiniz! Beklemediðiniz bir anda öyle can alýcý bir söz eder ki! Sizi kalbinizden vuran bir bakýþ atar ki! Kalakalýrsýnýz olduðunuz yerde. Ýþte "Allah kabul etsin beni sana" da böyle oldu bana. Okuyan herkes bu aþka Allah rýzasý için "Amin" desin! Onlar ersin muradýna biz çýkalým kerevetine!