İki gönüldaş vardı, sevgileri  çok büyüktü.   Sevgilerinin büyüklüğü  tarif edilemezdi.
Kader dedikleri bu olmalı ki,   birbirlerini seven aşıkların  kapılarını, ayrılık çaldı ve  aşıklar ayrıldılar.  İkisi farklı şehirlere  gittiler,  birbirlerini aramaz oldular.
Kız erkeğe kızıyordu, erkek  kıza kızıyordu ve küsüyorlardı .  Neden mi  ?
Vay efendim!   önce  o  arasın...   diye kaprist yapıyorlardı.   Aslında farkında değillerdi . Araya mesafeler koyduklarının bu mesafelerle uzaklaştıklarının. Bir şımarıklık kaplamıştı sevgilerini...   Oyun zannediyorlardı sevgiyi . Halbuki bu tutumlarından dolayı  ayrı düşeceklerini,  bir daha bir araya gelemeyeceklerini bilmiyorlardı, iki deli gönül...ve uzaklaştılar.
Zamanla sevgilerini kalplerine gömdüler asla unutmadılar fakat bir inat uğruna kurban ettiler sevgilerini. 
Delice sevdalı olmalarına rağmen inatları bırakmadı sevdalı gönüllerin birleşmesine
Aradan  bir kaç yıl geçti erkek kızı aradı bütün inadını yenerek, kız'' alo ''dedi erkek '' merhaba'' dedi, kıssa süre sessizlik oldu. Erkek ''Nasılsın''  dedi, kızın yüreği  ateş  gibi yanmaya başlamıştı.'' iyiyim sen nasılsın''  kız dedi.  Erkek heyacanla ''  iyiyim benimle evlenirsen daha da iyi olacam''dedi.
Kızın tükrük boğazına  takılmıştı sesi titreyerek  ''çok geç ,  ben evlendim'' dedi .
Erkeğin elinden telefon düştü ve telefon  kapandı.
Bu aşk öyle bir yara almıştı  ki...  Kız ölücü darbeyle  bu aşkı   tam 12'den  vurmuştu. Bu kara günden sonra yaşıyan ölüye döndüler, sessizliğe büründüler,  hiç görüşmediler . Bir  nevi kendilerini gömdüler etten oluşan bedenlerine ve  bu mezarda yaşadılar.  Aradan  yıllar geçti. 
Bir gün yolda yürürken karşı karşıya geldiler.Bakıştılar ''merhaba'' demeye yeltendiler  ama ellerini tuttukları  çocukların  çekiştirmeleriyle geri adım attılar , arkalarını dönüp küçük küçük adımlar atarak uzaklaştılar
İkisininde  gözlerinden yaşlar akmaya başladı, yüreklerindeki yara o kadar canlarını  acıtmıştı ki ikiside çok pişmanlardı  fakat çok geç kalınmış  vakalardı ,  yürüdüler ve kayboldular. Ne olmuştu da ne  bitmişti  bu aşkın  sonu hüsranla bitmişti.
çocuksu  inatları yüzünden tüketmişlerdi ......sevgilerini
eskiden seven iki aşıklardı 
şimdi ise acılı iki yürek

dillerinde şu  mısralar
dönemeyiz geriye 
gömdük seven kalplerimizi 
keşkelerle doluyuz
ne yapsakta dönüş yok geçmişe
sadece oğut veririz gelecektelerine 
sevdilerimizin kıymetini bilmeliyiz 
incitmemeliyiz bir hiç uğruna

biz harçadık sevgimizi
bir inat uğruna 
                                                  şimdi ise ayrıyız bir ömür boyu
( Dönemeyiz Geriye başlıklı yazı beyhan ilhan tarafından 8.07.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.