Online Üye
Online Ziyaretçi
Sessiz bir sığınak
ruhum
Uzak tüm kâinattan
Ara sıra ufka yelken
açan.
Huzurun ve sevginin
yansıması
Ne varsa sevip
kolladığım.
Sıdkım sıyrılmış
nicesinden
Vefa, kıymet bilmeyen.
Nice durak ve sayısız
insan gözü yolda kalmış;
Şu tren hani bir türlü gelmek
bilmeyen;
Kompartımanında sayısız
bilinmeyen
Yükü ağır çoğunun;
Bir cebinde umut
Bir cebinde mazi
Uzaklaşmak isterken
kendinden
Çoğunun dinmek bilmez
gözyaşı ve öfkesi.
Alacaklıyız hayattan
Benliğimizi yakıp
kavuran
Ne varsa için için
yakan.
Susarız mütemadiyen
Tek çare değil midir
elden gelen;
Yana yakıla dört
döneriz
Çaresizliktir bel
büken.
Nice yakarış dökülür
dudaklardan
Rahmet yağarken
gökyüzünden;
Karışır yaşlar ve eşlik
eder,
Her dem iç burkan
Sonu gelmek bilmez
istekler
Kopamazken dününden
El vermiştir Yaradan.
Başı belli,
Nihayeti koca bir soru
işareti;
Kiminin hüznü kiminin
derdi
Vefalı ya da karşılık
bulamadığın bir sevgi seli
Ne geçersin kendinden
ne sevdiğinden
Bu değil midir hayatın
tecellisi.