Kalbin dili olsa da
konuşsa,
Birbir haykırsa canını
yakanları
Bir şarkı çalsa diğer
yandan
Usul usul haykırsa
adını.
İsimsiz ve gölgesiz her
kim ise
Varsa da varmasa da bu
belirsizlik nihayete…
Gökyüzü delinse ve
boşaltsa gözyaşını
Delice haykırsa şimşekler
sevdayı,
Bir düşmüşçesine geçip
gitse bu sefil yalnızlık,
Nihayetinde boydan boya
göz kırpan gökkuşağı.
Yıldızlar aydınlatsa
gecenin karanlığını
İtiraf etse her biri
aya olan aşkını.
Muzip bir gülümseme
belirse yüzümde aniden
Kovsam tüm hüznümü ve
kırgınlığımı.
Denizler kabarsa ve
dalgalar çağlasa
Kumsaldaki kumlara
yazsam adını.
Esse meltem usul usul
Bitip gitse bu
karabasan
Sona erse ne varsa
yakıp yıkan.
Umutlar eşlik etse
sevgimize
Tüm acılar insana dair
nihayete erse.
Bıkıp usanmadan koşsam
yeniden
Kavuşmama ihtimaline
rağmen.
Kuşlar bile suskun kaç
zamandır
Bir o kadar küskün
doğaya
Yaprağını döken tüm ağaçlar.
Her günüm sonbahar.
Yazı var kışı var
gönlün
Bu muydu bana layık
gördüğün.
Sür git bir yanılsama
Bir düş müydü gördüğüm
oysa…