Sırtında üç-beş kulun, bir zaman değirmeni…

Çocukluğum, gençliğim usulca öptü beni

Uzandım soğuk taşa; tuttu elimden ebed

Ne anneden-babadan ne evlattan var meded


Ağıtlar yükseliyor; kimin için bu sala

Neden okşuyor acep saçlarımı musalla

Dünyanın kafatası yedi yerden yarılmış

Gökyüzü örtü diye bedenime sarılmış


Nedamet sağım solum, karıncadan küçüğüm

Hançereme sıkışmış son sözüm düğüm düğüm

Anladım ki hakikat bu düşün ertesiymiş

Dünya ise sadece ölümün kertesiymiş


Başladı yolculuğum, son kez baktım kendime

Gördüm avuçlarımda ruhumu lime lime

Maddeden azat oldu yavaşça ayaklarım

Toprağın ayasıyla okşandı şakaklarım


Karanlık ve aydınlık birazdan açılacak

Ne varsa terekemde etrafa saçılacak

Geriye yalnız ismim kaldı mezar taşımda

Hangi günah yıkanır acaba gözyaşımda

( Meyyitin Gözyaşları başlıklı yazı poet19 tarafından 20.04.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.