Makamýný bilmiyorum çalan þarkýnýn. Ama öylesine yakýn ki sözleri bana ve ruhuma.

Çok þey var dem vurduðu çok þey hem de: Hayattan, ümitlerden ve bizlerden ne çok çaðrýþým yapmakta güftesi.

Ya melodisi… Nasýl dokunuyor yumuþacýk, usul usul nasýl okþuyor ve ne çok duygu çaðrýþtýrýyor.

Aþk var içinde, kifayetsizliði sevenin ve imkânsýzlýðý çoðu þeyin.

Hüzün var nakaratýnda, sayýsýz kere dirayetsizliðini yaþamak mümkün þu sefil benliðin.

Þarkýlar da hayatýn ta kendisi deðil mi… Mutluluk hep eksik þarkýlarda, hep eksik bir yaný týpký bizim gibi.

Neyimiz dört dörtlük ki, neyimizle mükemmeliz ve neyimiz bizi biz olmaktan alýkoyuyorsa her seferinde.

Ýlla ki ters giden bir þeyler olmuyor mu hayatýn adsýz duraklarýnda.

Ve o adsýz duraklarda kimler kimlerle kesiþiyor yolumuz ve ayný vagonda yolculuk yapýyoruz.

Geçit vermeyen sayýsýz yol ve de insan. Bir þekilde birbirine ket vuran onca benlik. Sýrf egolarýný yatýþtýrmak adýna, çok þeyden feragat etmesini isteyen karþýsýndakinin.

Oysa herkese bir yer yok mu bu sefil sistemde. Aslýnda sefil olan insanoðlunun ta kendisi. Ve bencil olan da. Niye herkes asgari müþterekte birleþme amacýyla mutlu olmayý çok görür gerek kendine gerek sevdiðine.

Sevgi mi; o da ne?

Ya aþk?

Ýnanan varsa beri gelsin ve tasdiklesin gerçek aþký ve vefayý. Aþk vefadan geçmez mi ve bencillik bertaraf edilip. Bireysel yetersizlikler nasýl oluyor da bir suçmuþçasýna nüksediyor yüzümüze. Oysa kim istemez ki mümkün atsýz olmayan bir asgari müþterekte yer almamak.

Tam bir kafa karýþýklýðý þu beþeri iliþkiler. Kadýný ayrý dert erkeði ayrý. Egosantrik tutumlar da dâhil edildi mi, kolaysa çözün ve analizini yapýn.

Ne kimya ne fizik kanunlarý yeterli ne de formüller. Ýnsanýn kimyasýný ve bilinmezliðini kim çözebilmiþ ki ben yelteneyim.

En çok da kendimden sýkýldým. Deðiþmeyen bir gidiþat her seferinde. Ne varsa imkânsýz gelip beni buluyor. Yoksa girift yapým mý þu imkânsýzlýklarý çaðýran ve çaðrýþtýran. O kadar da yalýn ve netim diye de övünürüm oysa sanki bir marifetmiþçesine.

Ve canýmý sýkan sayýsýz insan, olay ve olumsuzluk. Bardaðýn yarýsý dolu diye bakýnca, pembe bulutlar uçuþmaya devam ediyor ama bu da demek deðil ki gri bulutlar tetikte beklemiyor. Her an bir fýrtýna kopabilir.

Sevgili Yunus Emre’nin o zihinlere kazýnan deyiþi:

‘’Yaradan’dan ötürü yaratýlaný sevmeli.’’

Güzel dinimizin bir öngörüsü; herkesi sevip saymak ve kýymet vermek. Öyle ya; sevgiden öte bir mefhum var mý þu âlemde.

Ya sevgisizliði marifet sanýp, zulmeden, haksýzlýðý hep ön plana çýkaran ve dinine, inancýna sahip çýkmayan…

Kýsaca Müslüman âleminde hiç birimize kin, nefret yakýþmamakta ve öngörülmemekte de.

Önce Allah sevgisi ve O’nun yolunda olan her kim ise sevmeye, sevilmeye deðer.

Hoþ görü ve sevgi hep ön planda güzel dinimizde. Ve tüm insanlýk âleminde de dengeyi, düzeni ve ahengi koruyan eþsiz bir mefhum.

Bakar mýsýnýz; inanç ve maneviyatýn ýþýðýnda nasýl da aydýnlanýyor insanýn ruhu. Yoksa nasýl dayanýr ve karþý koyarýz olumsuzluklara…

Ýnsanýz sonuçta. Nefsiyle yeri geldi mi iradesiyle yeri geldi mi öne çýkan egosuyla ve tüm müspet menfi duygularýyla.

Psikolojik açýdan farklý addedilirken iþin sosyal boyutu çok farklý bir çaðrýþým yapabilir. Teolojik yönelme ile de feraha çýkarýz.

Tabii ki; herkes yaþadýðýný bilir diðer yandan da.

 Ne demiþler: ‘’Davulun sesi uzaktan hoþ gelir.’’

Bireysel tutumlarýmýzla her birimiz farklý farklý irdeleriz kendimizi, gidiþatý, olaylarý ve de diðer insanlarý.

Ama her þeye raðmen kendimize duyduðumuz sevgi ve saygýyý sonuna kadar korumalýyýz. Ve içimizin sesidir bize en doðru ve en mutlu olacaðýmýz yolu gösteren.

Kendi açýmdan irdelersem; az tümsek yok deðil hani gerçi dýþarýdan nasýl görülüyor bilemem ama en azýndan herkes kadar iniþli çýkýþlý bir yol kendimi bildim bileli yürüdüðüm.

Kimine göre kararsýz ya da kötümser. Ama benim kadar ve tabii ki Rabbim kadar kimse bilemez içimi. Bu yüzden her ne kadar hoþnut olmasam da menfi yönlerimden, itiraf etmeliyim ki sevdiðim yönlerim de yok deðil. Zaten bireysel bir analiz deðil varmak istediðim nokta.

Sadece genel bir bakýþ açýsý bizlere dair, olmasý gerekene ama olmayan. Ama bu da olmayacak anlamýna gelmemeli.

Ýnanç, istek ve sevgi üçlüsüne inanan bir olarak; eninde sonunda iyi niyetin de eþliðinde güneþin açacaðýna inanýyorum. Ara sýra parçalý bulutlu bir gökyüzünün olmasý asla endiþelendirmesin sizi.

Umutlar ne için ve ne için yaþýyoruz bize eþlik eden umutlarýmýz yoksa?

Her ne kadar kýrýlgan ve naif de olsa yürekler illa ki peþi sýra güzellikler ve mutluluk da iþtirak edecektir bizlere. Tabii ki inanýp sabrettiðimiz sürece…