Nasýl adlandýrýrsan adlandýr duygularýmý tabii ki algýlayabiliyorsan yeterince. Bu tamamen inisiyatifine kalmýþ senin bu yüzden içim olmadýðý kadar rahat zira hep netimdir, bilirsin. Hatta hep demez miydin; birbirimizin aynasýyýzdýr, diye. Artýk nasýl bir aynaysa tek gördüðüm bulanýk bir akis senini hayalinden yansýyan. Oldukça kir pas içinde anlayacaðýn yoksa hep mi bu denli flu idi görüntü ya da benim gözlerim mi farklý algýlýyordu týpký gönül gözümün gördüðünü sandýðý gibi.

Ne dertleþmek ne de affýna sýðýnmak derdim. Sadece ayný kefeye koyduðum insanlardan biri olarak kabul ettiðim için seni, ne varsa sana püskürtmek istiyorum içimde biriktirdiklerimi.

Tamam, tamam, yalan söyledim. Seni asla baþkalarýyla ayný kefeye koymamýþtým ki ben. Çünkü gördüðüm görüntü ya da gördüðümü sandýðým aslýnda kafamdakinin sen olarak tezahür etmesiydi.

Söylesene, bunca yýl böylesine oynamayý nasýl baþardýn? Ve sen oynarken nasýl çalmana izin verdim hayallerimi?

Hep gurur duyardýn benimle. Ne aptalmýþým; inandým buna tüm saflýðýmla. Hep demez miydin oysa doðru yoldasýn, diye.

Ne yolu, yol mu kaldý. Oysa ikimizin yan yana yürüdüðü bir yol var, sanmýþtým. Paylaþtýðýmýz ya da paylaþtýðýmýzý sandýðým o eðrelti yol: Hiçbir yere varmayan ve aslýnda hiç de var olmamýþ olan.

Þimdi yanýmda olsan ben yine sarardým filmi en baþa ve laterna gibi baþlardým anlatmaya…

Neyi mi? Her þeyi hem de her þeyi ta en baþtan. Ve senden sonra hayatýma girdiðini düþündüðüm o yanýlsamayý. Kim bilir nasýl da alttan girer üstten çýkar alýrdýn aðzýmdan lafý. Eminim ki, çok da mutlu olurdun. Ben mutlu olduðum için. Öyle ya; senin mutluluðun benim kazancýmdý ve benim hayatým da seninle buluþtuðumuz ortak paydaydý.

Sana nasýl da ihtiyacým vardý, bir bilsen. Ya sen, sen de arýyor musun beni? Hiç sanmam, vefasýz dostum. Öyle olsa binlerce kez bir araya gelmiþtik.

Gurur mu önde gider dostluk mu?

Ya, aþk? Sen de inanýrsýn bu sefil duyguya, deðil mi… Komik olma, dostum. Ne aþk ne de vefa hatta sen bile yokken yanýmda kim diyebilir ki; dostluk bakidir, diye.

Çoktan çözdüm kâinatýn sýrrýný. Hani senin bildiðini sandýðýn o tez de çoktan tarihe karýþtý tabii ki benim de bir zamanlar sonuna kadar destekleyip, savunduðum þu ünlü tez.

Ne sýrmýþ ama: Koca bir fiyasko farkýnda olmadan yanýndan geçtiðimizi sandýðýmýz.

Ben hep paralel seyrettim inandýðým ve bildiðimi sandýðým tüm duygulara. Kýsaca akýntýya kürek çekmiþim ömür boyu.

Küskünüm öncelikle sana, senden sonra en çok deðer verdiðim þahsa ve þahýslara hatta kendime bile.

Kendimi sevdim de ne oldu? Benzerlik taþýyan nice insan gördüðümü sandým. Ama onlar beni ne sandý?

Akýllara ziyan, dostum. Bak, hala sana dostum diye hitap ediyorum. Dilim varmýyor baþka bir sýfat ile seni anmaya.

Acaba sen beni hangi sýfatlarla anýyorsundur. Ýnan ki; merak etmiyorum zira umurumda bile deðil. Ben kendimi bildikten sonra istediðini söyle ve istediðin sýfatý kondur.

Þu sýfatlar: Ne kadar da meraklýdýr insanoðlu sýfat kondurmaya. Az çok tahmin edebiliyorum þahsýma yönelik kullanýlan sýfatlarý. Cesaretleri olsa da yüzüme haykýrsalar. Hep arkadan konuþur insanoðlu. Bir de merdiz diye geçinirler.

Sýfatlar, unvanlar, biçilmiþ roller. Ne sýkýcý. Hiþ iþim olmadý bu kavramlarla. Çünkü beni hep duygularým ve vicdaným yönettiði için insanlarý tanýmlarken duygularýmýn ve duygularýnýn sesini dinledim: Avaz avaz baðýran sayýsýz naif ve aptalca duygu.

Son zamanlarda yoðun olarak hissettiðim tek duygu; küskünlük. Öylesine küskünüm ki… Hayýr, hayal kýrýklýðý deðil, belki biraz öfke biraz çaresizlik ve nihayetinde beni esir alan küskünlük.

Kimin umurundayým ki? Ama benim umurumda olan çok insan var: Özellikle koparýp atamadýðým, sevdiðim ve beni hüsrana uðratan kim varsa. Listenin en baþýnda da sen yer alýyorsun ve uzayýp gidiyor liste.

Geçen sene çok sevip kýymet verdiðim bir varlýðýmý yitirdim. Hayýr, ne bir insan ne de somut bir gösterge. Ama çok baðlandýðým bir vazgeçilmezimdi. Senin haberin bile yok tüm bu olanlardan. Merak etmedin ki, endiþelenmedin de. Çoktan gözden çýkarmýþ olduðun için beni, öldüm mü kaldým mý aklýna bile getirmedin.

Senin bu kadar acýmasýz olduðunu da iþte tam bu noktada öðrendim: Acýmasýzlýk hafif kalýr yaptýklarýnýn yanýnda. Vicdansýz desem ya da bencil hatta toplamý ne kadar menfi özellik ve duygu varsa…

Hep akýl hocamdýn. En az senin kadar ben de az yol göstermemiþimdir sana. Az þey paylaþmadýk ömür boyu. Öyle ya, dile kolay: Otuz koca yýl. Kalp kalbe, el ele, yan yana. Bir elmanýn iki yarýsý adeta.

Bak, nereden nereye geldim yine hem de senin yüzünden. Söylemek istediðim, haykýrmak arzusuyla tutuþtuðum sayýsýz kýrýklýk, sayýsýz müphem duygu.

Ne zormuþ, cevabýný alma ihtimali bile olmayan bir mektuba dökmek içimde biriken ne varsa.

Diðer yandan kelime kelime okuduðunu da göz önünde bulundurursam, nasýl oluyor da bu denli tepkisiz kalmayý sürdürebiliyorsun. Pardon, unuttum, sen nasýl da çekersin kendini geriye. Nasýl da kifayetsiz kalýr insan senin yanýnda. Zira hep haklýsýndýr ve bir o kadar da inatçý.

Sevmeye deðer insan var mý? Bu soruya cevabým:’’Evet.’’ Her ne kadar yâdsýnsam da ya da ulaþýlamasam da ya da ulaþamasam da… Tuhaf deðil mi; kesiþen yollarýn bir gün nihayete ermesi. Ne cesaretim var ne de niyetim bazý þeyleri gerçekleþtirip, mümkün hale getirmek adýna. Bilirsin gururuma düþkünümdür. Hem de tüm köprüleri yýkacak kadar. Ama yine de elimde olsa bir þans daha verirdim. Hoþ, kimin umurunda. Varmýþým yokmuþum ne fark eder hem senin açýndan hem de onun açýsýndan. Mektubumun tek muhatabý sensin bu arada. Zira seninle paylaþmak istedim duygularýmý. Her ne kadar artýk seni ilgilendirmediðimi bilsem de.

Kötümser olduðumu düþünmüyorum ama bildiðim bir þey varsa çok gerçekçiyim en az hayalperest olduðum kadar. Ama yine de olmayacak duaya âmin dememeli.

Ýmkânsýzlýklar diz boyu, bilemediðin kadar. Ama doðru ya, senin için imkânsýz kelimesi yer almaz lügatte. Ne var ki rasyonel olmak gerekiyor çoðu durumda.

Rasyonalizm ve ben… Al, sana çýkmaz sokak. Sahi, bu sokak nereye çýkar, arkadaþým.

Gördüðün gibi; arkadaþým, dostum demekten alýkoyamýyorum kendimi. Ezelden beri saf olarak nitelendirildiðim için normal bir tutum bu, benim açýmdan. Hep nasýl görmek istediysem öyle görürüm insanlarý ve olaylarý. Ve aniden aklým baþýma gelir tabii ki iþ iþten geçtikten sonra.

Gördüðün gibi sevmekten geri durmuyorum onca sevgisizliðin ve umarsýzlýðýn içinde boðulup gitmiþken. Ýflah olmam ben hem de kendimi bildim bileli.

Bu arada, sen nasýlsýn? Tahmin ettiðim gibi mi yoksa?

Biliyorum bilmediklerini en az senin bildiðin gibi þahsýmýn bilmediklerini. Sahi, ne uzun zaman geçti aradan. Daha dün gibi oysa.

Bazen içim içimi yiyor; niye bu denli korkak ve ürkek olduðuma dair. Her þey bir nizam dâhilinde olmalý, deðil mi. Belli bir düzen, gidiþat ve tabii ki bitmek bilmeyen ve ardý sýrasý kesilmeyen sayýsýz kural. Ben de askeri disipline yetiþtirildiðim için hep kanýksamýþýmdýr bu kurallarý. Ve yine kurallar çerçevesinde olmak zorundaydý bazý göstergeler ve de gidiþat. Ve bu yüzden de her þeyin tek sorumlusu benim.

Ama gücüm yetmezdi ki bazý þeyleri deðiþtirip, yönlendirmeye. Bilirsin beni, uyumlu olmasý gereken ve zararsýz tabiatýmla en büyük zararým hep kendime olmuþtur. Zarar gör ama asla zarar verme. Hayýr, benim vereceðim zarar ne olabilir ki… Olsa olsa baþýmý kuma gömer ve korumaya çalýþýrým kendimi. Artýk baþýmý gömecek kum da kalmadýðýna göre ben en iyisi eski kabuðuma mý dönsem. Hoþ, hala o kabuðu az çok muhafaza etmekteyim her ne kadar eskisi kadar olmasa da. Zira naçizane kalemim sayesinde az da olsa kýrdým kabuðumu. Yarýn öbür gün ne olur bilemem, o da ayrý mesele. Bilirsin saðým solum belli olmaz benim.

Küskünüm hem de hiç bilemeyeceðin kadar. Küstüm mü de hiç kimseyi görmez gözüm. Sana da küskünüm bu yüzden bu mektubu zeytin dalý olarak görme. Çünkü seni ömrümün sonuna kadar görmek istemiyorum.

Ama görmek istediðim insanlar da yok deðil. Ama nerede olduklarýný dahi bilmiyorum. Köþe bucak saklanmýþken zat-ý muhteremler detektiflik yapmaya hiç niyetim yok. Zaten bir insan nereye kadar kaçabilir ki. Oldu ki kaçtý ya kendinden de mi kaçacak ömür boyu…

Týpký senin kaçtýðýn gibi. Sahi, baþýný yastýða rahat koyuyor musun, hadi itiraf et, kendine. Onca yýlýn ve onca dostluðun ardýndan nasýl da çektin kendini.

Kim bilir, belki ben de yaparým bunu bir gün. Belki de yapmaya çoktan baþlamýþýmdýr.

Ama biliyorum ve adým kadar da eminim: Er geç yüzleþeceksin kendinle. Kim bilir belki de çoktan yüzleþmiþsindir. Ama itiraf edemediðini adým gibi biliyorum zira inatçýsýndýr ve bir o kadar da katý her ne kadar kendini iyilik perisi olarak görsen de.

Ve bildiðim bir þey daha var ki; içimdeki umudu ve sevgiyi asla yitirmeyeceðim. Her ne kadar çok güçsüz olarak addedilip, zayýf olarak da nitelendirilsem de bazýlarý tarafýndan.

Ve bildiðim bir þey daha var; herkese bu düzenekte bir yer var, dostum ve herkes hak ettiðini yaþayacaktýr. Ve hiç kimse kendini ulaþýlmaz olarak görmesin.

Umutlar, hayaller ve iyi niyet. Üçü bir arada bulunduðu sürece sevginin ve inancýn da eþliðinde tüm umutlarýn çiçek açacaðýna yürekten inanýyorum. Zira her birimizin soluklandýðý duraklar var ama bir o kadar da sayýsýz yol var hayatlarýmýzýn kesiþtiði.

Yeter ki beklemesini bilip, umut edelim.

Son olarak umutlarýmýn ve karþýlaþmak istediklerimin arasýnda asla sen yoksun. Görmeye deðer o kadar çok insan var ki haricinde.

Herkes ikinci bir þansý hak eder eski dostum ama onlarýn arasýnda asla sen yoksun.