Çokluðun içinde yok olmak

Koca bir hiç belki de,

Hiç olmadýðý kadar.

Kalmak kuytu köþelerde

Bir baþýna.

Nefes alýrken yadsýmak hayatý

Yürürken tökezlemek,

Bakarken görmemek.

Ve duyumsamak gönülden

Dokunmak uzaktan

Ulaþabildiðin kadar.

Neye yarar söyle

Silik bir gölgeysen

Ýnsanlarýn nezdinde,

Geçen zaman sadece

Ve farklý siluetler;

Yadsýyan, yargýlayan.

Biten ise koca bir ömür

Ve bitmek bilmez düþler.

Ne aþk ne vefa ne de sevda

Benlik aslolan,

Büyümeyen o çocuk,

Oyuncaklarý param parça,

Gözlerinde her daim üç beþ damla gözyaþý.

Ya mutluluk,

Uzaklarda kalmýþ bir düþ ötesi

Bitmek bilmez o sessiz çýðlýk

Duymasalar da için için haykýran;

Duysalar bile, neye yarar.

Sayýsýz soru,

Çözmek istemediðim

Müphem bir evren

Ait olmadýðým.

Neye yarar, söyle

Yanýmda yoksan.