Ne vakit bir nida duysam
Yüreðimi titreten umutla haþrolup avunsam
Sabrýn kitabýný okusam, nasip nedir hakkýyla anlasam
Solgun heveslerimi bir solukta ayýltýp
Yeniden þevkle tanýþtýrsam
Süruruyla yaþasam

Ýnsan, aklý ve kalbiyle nefestir
Ruhundan habersiz olan, kalbini anlamayan endir
Nefsi için yaþayan bedeldir, keyfiyet cesaret iþi deðildir
Hesap edilmeyen ne varsa suskun ferdir
Nihayetinde karþýna çýkacak erdir
Ýrade kemaliyet içindir

Akýl, ihsan edilen bir ülfettir
Nefesin þiarýnda nöbet tutan bir sanat eseridir
Ancak hakikat adýna ram olursa muteberdir
Yoksa nefsin keyfiyetinde ki cesettir
Mizan elbette ki bizim içindir
Dert edinmeyen nefistir

Efendimiz ne büyük rehber ve önderdir
Kitabý celil ne güzel hüccettir, kullarý için nimettir
Akýl ve irade bunu anlayýp aþkýyla yaþamak için verilmiþtir
Yoksa mükellefiyet ne için ihsan edilmiþtir
Muhatap alýnan insan aklýyla hükümlüdür
Ýradesiyle hesaba çekilendir

Ey can halin figanýný bir nebze olsun anla
Hakir görüp nazarýndan ne olur mahzun býrakma
Ýbretin bir senasý var, istiþarenin hükmü kim için kalbi yarar
Ýlim ve ihsan olmazsa, nefsin talimi hiçe sayýlýrsa
Yalan ve yanlýþlar adresin olur, riya bulunur
Asabiyet içinde nefeslenmek kar mý olur

Arzýn suskun çýðlýklarý kimin umurunda
Her gün telef olan canlar asla sahipsiz deðildir anla
Ýyilik ve ihsan adýna ne yaptýðýný yakinen sorgula
Nefsin adýna yaþýyorsan korku uzak sana
Þerrin her zerresi kalbinde olunca
Akýl ve irade kimin umurunda

Ölüm, diriliþin için bekliyor vaktini
Müddet-i nefes zaten malum olduðun hakikat deðil mi
Neden yanarsýn, nafile yere masum vaktini hoyratça harcarsýn
Peki, o zaman neye yakýnlýk duyar ve kanarsýn
Kabrin suskun halinden korkmaz mýsýn
An be an o haþyete uzak mýsýn
Sen aþký kavrayamazsýn


Mustafa CÝLASUN