Ölmeme ne kadar zaman kaldý, bilmiyorum amma
Çok kalmadýðýný düþünüyorum.
Rüyalar görüyorum.
Ya annem çaðýrýyor yanýna beni, ya babam çaðýrýyor yanýna.
Ve ben hep, aðlayarak uyanýyorum uykularýmdan.
Hayaller görüyor, anýlarýmla yaþýyorum devamlý.
Ve etrafýma bakýyorum,
Bazen.
Birkaç akraným ya kalmýþ, ya kalmamýþ etrafýmda yaþayan.
Sanki sadece bir ben kalmýþým gibiyim hayatta.
Dediklerine göre,
Þimdi bir de ben, çocuklaþmýþým,
Nazlý bir çocuk gibi olmuþum, huysuzlaþmýþmýþým.
Öyle diyorlar bana.
Sözlerimi falan dinleyen  de yok.
Oysa ben dinlesinler diye sakal bile býraktým’ da,
Yine de, aldýran yok bana…
 
Ýnsan bir kez, yaþlanmaya görsün.
Gör o zaman,
Çoluk çocuðun elinde sen nasýl rezil olursun.
Kimse senin bir bildiðin var’ mý yok’ mu diye düþünmez,
Akýl vermeye kalksan sen,
Sana tercübeli demezler bir de, bu bunamýþ derlerarkandan
Ve bulunduðun meclisten bile, kovulursun.
 
Etrafýndakiler hep gözünün içine bakarlar,
Ne zaman ölecektir diye.
Sana sabah akþam bakmaktan býkarlar
Ve doðru dürüst konuþmazlar ve seninle sohbet bile etmez olurlar.
Bir kaþýk yemeðe, bir bardak çaya
Seni mahkum ederler’ de doydun’ mu diye sormazlar,
 
Ýþte bu yüzden çoðu zaman ölümü düþünüyorum.
Ne zaman gelecek diye !
Benden bir an önce kurtulsunlar diye.
Týpký rahmetli babam gibi þimdi uzaklara bakmaya baþladým dalgýn gözlerimle.
Ah babam ah…
Sen de öyleydin, bir zamanlar sen de öyleydin yaþlýlýðýnda.
Hatýrlarým da !
Yaþlýlýðýnda hep mezarlýða doðru döner düþünceli, düþünceli bakardýn.
Elinden bir türlü düþürmediðin sigaranla.
Yanýna yaklaþsa sorsa sana biri,
Elinde bir mendil, hemen aðlamaya baþlardýn.
Ah babam ah,
Ben de, senin durumuna düþtüm.
 
 
12 Nisan 2014
Ahmet Yüksel Þanlý er