Vermem Gözlerini


Yorucu tasaların telaşında

Yıllar geçti ardına bile bakmadan

Takvimler geri dönmüyor bizler dönsekte geriye

Unutmadım senin o tatlı sesini

Ve o gülümseyen nakşını

Bir hayal gibi kalsa da saf güzelliğin

Gözlerim halen arıyor gözlerini


Karanlığın tutsaklığında

Karşımda beliriverdiğin her an

Sadece yine gözlerini bırakıp 

Aniden kayboluyorsun

Sanki onları geri almak ister gibi

Bırak ne olur ben de kalsın

O kutsal emanetin


Ada:

Seni soruyor bazen nerede diye?

Gözlerimde diyorumda

İnanmayıp gülümsüyür bana

Oysa onca işin gücün arasında

Eğilipte bir baksa gözlerime

Görecek seni orada ya

Neyse...


Geçen bir orman yandı karşı kıyıda

Saçlarını hatırladım alev alev

Sonra külleri uçtu bizim buralara

Toz duman oldu ada

Yağmur gibi yağınca küller

Kir pas içinde kaldı evimiz

Hani kış bahçemiz vardı ya

Bir türlü üstünü kapattıramadığımız

Bu defa kül yağmuruna tutuldu


Rüzgar kokunu getirir bazen

Alaca karanlıkta

Dün sabah kül kokusuna karıştı kokun

Ama ayırdım küllerin içinden çektim içime

Arada bir kül baskın çıktı

Hatırlattı tabutun kasvetini


“Üzdüm seni ben... Üzgünüm...

Kalem nerelere götürdü yine beni…”

Boş ver

Nasıl olsa az sonra gideceksin yine

Hiç heveslenme vermem veremem gözlerini

Özlem

Ateşten bir çember gibi kuşatır beni

Vermem 

Yemin olsun vermem gözlerini

Yalnız gecelerde gizlenirim gözlerine


( Vermem Gözlerini başlıklı yazı MehmetFikret tarafından 4/1/2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.