Zar ağlayan bülbülü neden üzüp durursun
Sefanda yitmeleri hadi buldur gününe
Gönül dediğin gülü özden dizip vurursun
Yık gelip gitmeleri artık oldur gününe.
Bülbülüm can çekmesin kendime söyler kendim
Meczubu cengim bağlar aciz tokuş yıkamam
Sinem hüzün dikmesin afağım eyler bendim
Mor dağlar viran dağlar zirvem yokuş çıkamam.
Bülbül gözüme bakar yaşarır durmaz gözü
Dert kehribar sarısı hayalim soldu hazan
Sahibi gülden sakar ağlarken sarmaz özü
Can yakıyor sorusu güncemi buldu kazan.
Bülbülleşip coştum da başa deyen taşım çok
Hangi yanıma dönsem çarparım buz dağıma
Yaralanıp koştum da taşı yiyen kaşım çok
Kalkıpta tekrar insem saparım tuz ağıma.
Divanü Lügati't-Türk
Tokuş anlamı: Savaş, cenk
