Zeynelabidin'i bildin mi dostum?
Kerbela çölünde açan çiçekti.
Ondan hiçbir
haber aldın mı dostum?
O; aşk için çarpan yanlız yürekti.
Zalim, zulümünü açık ederken,
Anası, babası hakka giderken,
Koca dünya, enkaz olup çökerken,
O; ayakta kalan en son direkti.
Zulüm yapılırken fani dünyada,
Diller ortak olmuş bunca feryada.
Yollar kaybolurken ıssız deryada,
O; hakkın salını çeken kürekti.
Kutlu ehlibeytin nesli bitmedi,
Bunca kötülüğü şeytan etmedi.
Yolundan dönmedi, geri gitmedi,
O; ümitvar eden gerçek dilekti.
Yezidin zulmüydü ocak söndüren,
Sabi, sübyanı da kesip öldüren.
Durmuşoğlum çarkı ters'e döndüren?
O; devranı heran dönen felekti.
