Ah Yar...
eş zamanlı sözcüklerin ummansızlığındayım,
kan-ı revana bulanmış
Kırıldı bütün adına umut dediğim hayallerim
çoktandır izini arıyordum satır boşlukların da
Adına sensizlik dediğim kör yangınlar ve sevgisizliğe dair
her ne varsa boynumdan aşağıya felç oldu,
fütursuzca
d/uyuyormusun yar...
Bahtsız bir dilenci gibiyim
ne vakit hayatıma seyirci olarak katılsam
her izlediğim sahne beş kuruş kadardı
Ne vakit sağnak sağnak yağmur yağsa
sığınmak için limanların da buldum kendimi
Ah yarrr
Serzenişlerin son bulduğu yerde
kırmızı renkli güller yetişiyor imdadıma
şu fersiz duyularım savunmasız kokulara esir oluyor
İçim bile terkederken içimi
dönüp dolaşıp ''sen sen'' diye atan yüreğim bile
susturamıyor a/kanyaşlarımı
Ah yarrr
Sensizliğe adım attığım şu dakikalarda
yanmaya dair ne varsa yaktı geçti günahsızlığımı
oysa dilime mühür vuran yabancıydın
Lutfundanmı dır bilmem,
beni öldürmedin
yaralayıp sürünmeye mahkum ettin
sükut giydirdin tüm benliğime.
''git'' dedin ''gittt...''
Gidecek yerimin olmadığını bile bile ''git'' dedin
gücün yetiyorsa öldür beni...
Ah yarr
savunmasızım,
kendimi kaybetmektendir bütün korkularım
yolculuğa çıkacak bir gemi gibiyim
gittiği yerden dönmeyecek
Söyle şimdi yarr
sabrım ve metanetim kan kaybediyor,
söyle,
ne vakit döneceksin?
Ne vakit...?
Ah yar
ben şu zamansızlığa yenildim.
Leyla'ya imrenirdim hep
bilemedim ki Leyla'ya imrenirken Mecnun'dan olacağımı,
savunmasızım,
Mücadelesinden vazgeçen bir rüzgar gibiyim,
Ruhumun kanayan yanların dan düştüm
Hadi yar ayağa kaldır beni
al çiğnenmişliği üstümden...
Ah yar...
Yüreğim sana emanet.
Tek istediğin silip atmaksa beni ömrü hayatından
hadi hiç durma, durma hiç
kalbini sök at yerinden
onu almadan gitmem
benim olan başkasına haramdır
şiir yüreklimmmm
ben zaten sensizliğin en yüksek noktasındayım...
zєץиєp є¢є єяєи
