Güneş doğana değin,
Şiirler kanardı sana parmaklarım
Yokluğundu,
Bana yaz ortasında kışı yaşatan
Yokluğundu,
Beni bilinmez yollara düşüren
Yokluğundu,
Maverada isyan çiçekleri açtıran
Haberin var mı?
Kaç şiir üşüdü yokluğunda,
Kaç AŞK
Tılsımını yitirdi sevişlerin…
Yokluğunun acısını duyuyor her bir hücrem,
Gözlerimden yaşlar boşalıyor,
Acının yakıcı ateşi bağrımda,
Dul bir kadının yazgısı
Ekleniyor yazgıma,
Yoksun işte,
İçime akar kanayan yaramdan özlemin,
Sensizliğim istilasıdır AŞK'ın
Ah..!!
Yokluğun kadar
Acıtmamıştı hiç bir acı
Ah..!!
Zavallı yüreğim,
Şimdi ölümünü bekleyen bir hasta gibi
İnim inim inlemektesin...
Melike Melis / İstanbul
11 Ekim 2013