Kanadı kırık kelimeler çıkmaya çalışıyor beynimin yükseklerine
Sözlerimin yetimliği dindirmeye çalışıyor kendini yüreğimde
Oysa kırgın bir kalbim olduğunu bilmezler
Sarılsa biri anlayacak diye korkarken ben
Onlar her gece cirit atıyor olmayan düşlerimin içinde
Şimdi nasıl anlatsam nereden başlasam diye uğraş verirken
Gözleri mavi bir düş dolanıyor benliğimin içinde
Umutsuzluğun siyahı sızıyor gözlerime
Hüznün kızıl rengine çalıyor yüzümde ki ifade
Oysa
Kanadı kırık söz dünyasından nağmeler benimkisi
Uzak diye sevmemezlik etmem
Yakın diye sarhoşluğundan istifade etmem
Çünkü yıkık hayaller kurmaya öyle alıştım
Yalnızlığıma öyle sarılmaya aşık oldum ki
Bir tene dokunmak cezbetmez beni
Yada sıcak saatler geçirmek uğruna yaşayamam sevgiyi
İlla sevmek olacaksa bırakın kanadı kırık
Yüreği buruk düşlerim olsun
En azından bir gün gideceksem eğer
Aslan gibi girdiğim bu yerden
Bir gün adam gibi çıkabilmeliyim...
Mehmet Aküzüm
