yüreğimi acıtan bir aşkı,
paslı bir makasla kesip attım
kanaya kanaya,
sırrı dökülmüş bir aynadan
kendime baktım,
acıdım...
köhne bir otel odasında,
buruşuk çarşaflı kirli bir yatakta,
günlerce boğuştum,
acılar çektim,
aşırı dozda düşler enjekte ettim beynime,
geceyi gündüzü unuttum,
saatlerin tik taklarından başka bir ses duymadım.
belki de hayatta en zor olan buydu,
yalnızlığımla boğuşup,
acı çeke çeke,
seni unuttum
inanılması zor olan bir devrimdi bu,
ve ben bu devrimi yüreğimde yaptım
unuttum...
sahi senin adın neydi?
Melike Melis / İstanbul
17 Eylül 2013
