Solgun kalbim açsın bir kez gülümse
Doğrulmayan belim hamal gitgide
İçimden geçenler kokan gülümse
Vuslatına gebe ikbâl akîde
İnsanın varlığı kâinat kodu
Gönlümdeki ateş yakmadan kodu
Cehennemi değil saf kan aşk odu
Köz olmaya düçâr kural kâide
.
Yalnızlıkta mı kök yaprak dökerken
Toprağına tutkun ömür çökerken;
Yıllanan yaş değil daha çok erken
Simsiyah mermerdi kıral âbide.
.
Çamurlu su iner çâyda bulancak
Aksaydı berrakca o makbul ancak
El tutan elimdi tek tutunacak
Misk-i amber yayan, maral güzîde
.
Secdeydi kastım yere uzandım
Hülyâmdaydı yârim câna uzandım
Davullu zurnalı kırk nevruz andım
Gözüm açsam o an visâl rencîde
.
Tarlamdaki sırrın ekkin arazı;
Deryâdaki dûçâr berrine razı
Sihriyle yazarken bin hüner azı
Yoksul’un kitabı, emsâl neşîde
İkbal :: Baht açıklığı 2: Arzu istek
Akide :: İnanç
Maral :: Dişi geyik