Þehri yaksýn leblerin, sahnemde güller çaðlasýn;

Cevri yýksýn sözlerin, sahnemde eller çaðlasýn.

Kalmasýn baðrýmda hasret, yýðma mâtem mýzraba,

Þevkle tütsün gözlerin, sahnemde teller çaðlasýn.

Ey benim Leyla’m huzur ser, serme isyan kuþlarý,

Solmasýn hiç Mecnunun, sahnemde çöller çaðlasýn.

Yakma hüzzam, girmesin hüsranlarýn kor baðrýna,

Ör nihaventler bugün, sahnemde kollar çaðlasýn.

Yýðma hiç sen zor hüzünler, daðlanan Pervâne’ye,

Kardýrýp dur neþveler, sahnemde diller çaðlasýn.

( fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lün/ )