Gece; kendi yalnýzlýðýnýn gizemine,
''Onu da'' yanýna katarak çekti içine ve þefkatle
Tuttu yüreðinden.
Sol yanýnýn feryatlarýný bastýrdý mahirce.
Çakmak çakmak nemli gözler dolunay gibi parlak
Silindi korkular gereksiz.
 
 
Sessizlikte bile güven vardý.
Derin nefeslerine biraz huzur bulaþýyor ve mutlu.
Ýlk kez, korkmadan karanlýðýn kollarýnda yatýyor,
Ýlk kez, yalnýzlýða bu kadar sýký sarýlýyordu,
Gecenin bilinmezine teslim ruhu.
 
 
Yýldýzlarýn göz kýrpmalarýna
Bin kahkaha yankýlanýyor evrende uçtan uca,
Mutluluk gülümsüyor kesintisiz.
Geçmiþ yýllarýn arasýnda sýkýþan u/mutsuzluðu,
Bulup savuruyor samanyoluna.
 
 
Mutluluðu keþfetmenin sarhoþluðuyla dönüyor baþý
Mehtap en güzel aþk þarkýlarýný söylüyor,
Avuçlarýnda renk renk gök taþlarý
Bir dilek tutup yitik yýllarýný geri istiyor.
 
 
Þansý paralellerde kesiþiyor
Her þey ondan saklý.
Sihirli deðnek dokunuyor yüreðine
Uçmaya hazýr týrtýl zamaný beklemede
Bir peri masalý yaþýyor karanlýk gecenin gölgesinde
Rüyalardan çok uzak uyanýk aslýnda,
Hayallerini zorluyor mutluluk
Ayaklarý basmadý yere.
 
 
Kaderini mavi kalemle yeni baþtan çiziyor,
Ressam maviye boyuyor dünyasýný.
Tuvaldeki her fýrça darbesinde biraz daha mavi,
Biraz daha…
Baþtan sona mutluluk olmalý eserin adý.
Karanlýðýn en koyu yerinde,
Hüzün þarkýlarý duyulmuyordu gramofondan.
Yalnýzlýðý çýkarýp attý üzerinden
Kalabalýklar içinde yalnýz deðildi,
Geceyi de aldý yanýna, arkalarýna bakmadan ilerlediler,
Paralel ve meridyenin kesiþtiði yerde
Kader çizgisine…
 
 
 
 
Gamze YAÐMUR
 
28/06/2013