Yoruldum,
Sensizliğin kıyılarında dolaşmaktan
Usandım yalnızlık türküsü tutturmaktan dilime
Pis kokuşmuş bir ölüm kokusu sinmiş üstüme
Sensiz
Aldığım her nefes boğazımı yırtıp geçiyor
Ne güzel kurduğumuz masalsı hayallerimiz vardı
Martıların kanadında seyrediyorduk enginleri
Hatta oradan uzanıp yıldızlara dokunuyorduk
Uzak hiç gidilmemiş adalar keşfediyorduk
Ben
Gözlerinde güneşin doğuşunu izliyordum
Sen
Saçlarımdaki kır çiçeklerini kokluyordun
Ama en çok ellerinde ellerimin terleyişini özledim
Bir gün martıların kanadında geri gelirsin diye
Ben
O hayallere takılıp hep çocuk kaldım
Ve hüç büyüyemedim.
Songül BÜYÜKPINAR
