Manolyanın İntiharı
Bulut gözlü manolya intihar etmiş dün geceÇay içiyorduk o sıraHer zamanki alışkanlık
Duymuyorduk gerisini
Ve her şey aynıyken alemde
Bitmiş öyküsü
O gece ne siren sesi duyuldu
Ne gazetede bir haber
Üç beş meraklı toplanıp merhumun başına
(Sonradan öyle anlattılar)
Ve marifetliydi akılları
Türetip sürüyle neden
İki dua edip gitmişler
Kaldırım kıyısında bekleşen mana tüketicilerin
Dudak bükmelerinden fırlayan " cık cık"lar
Konmuş manolyanın yeşil saçlarına
Araftı ruhunun ebedi yeri
Manolya
Çiçekler aleminin laneti
Halbuki!
Dar zamanlı , dar sokak araları şahitti kıvranışın ağusuna
Yüzüne sıkışan gök hasretinde
Mavililklerdi hayali
Çok beklemişti
Ciğerinden sökülen çığlığın kederinde
Aradığı herhangi biriydi
Yüzünü okuyan ,sesini anlayan
Kimseler duymamış,görmemiş
Ne sen,ne ben
Bir parça alıp yüreğinin kırığından
Bitirmişti kederi
Kalbi uğuldamıyor şimdi ,suskundu ölüm
Dağılan yaprak aralarına asıldı gözleri
Fark etmedik
sen,
ben,
hepimiz
Oysa güneşti kaybettiği
Saadet Yıldırım Ünal
(
Manolyanın İntiharı başlıklı yazı
paydasız tarafından
17.05.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
