Online Üye
Online Ziyaretçi
YAZ BİR KENARA KIŞ İÇİMDE KALSIN
Yaz, bir kenara kış içimde kalsın
Sen bana aldırma düşünme kara kara…
Teninde ben siyahımsı benekler
Ya da
Varsay ki yüzünde kahverengi güneş lekeleriyim
Koyuver gitsin benli düşüncelerin akşam yelleriyle
Yetsin karanlığa yarasa kanatlarına tutunup
Bırakıtların öngörülemez
Ve cezbeden hayallerinde
Saklanmış umutları arıyorum sende
Kaç zaman sonraya kalmış
Ey yâr!
Unuttum sanma
Bak işte içime doldun
Yavaş yavaş doğarken ay
***
Yaz, bir kenara kış içimde kalsın
Buz tut en katısından çözülmemek üzere
İçimdeki nara aldırma
“Geçti, gitti”, desinler; ne gam
….
Ki bitmişliğimde yankılansın akşam
Karanlık karanlıklara çarpa çarpa yol alsın
Sadece gözlerin
Yeşiliyle bende kalsın
Sokak panolarında donuk resmin hafızama kazılmış
Akşam alacasında beliren yalnızlığım
Ufkun eteğine teyellenmiş yüzün
Yıldızlar gözlerin olsun
Yoldaşımdır hüzün
Aldırma
Ben yalnızlığını sararım
Yalnızlık türküsü söylerken bakışlarımla
-Baktığın yerdeyim hâlâ
Sakın ola kaşlarını kaldırma
Üzgünlüğünü yansıtan o huzmeler aydan
Bana düşüyor sevgili
Dedim ya bırak içinde savaşmaktan
Dur gayri
Yenilgiler bana yazılsın tarih boyu
Kazanan sen ol yeter ki
***
Ne bilinmedik imgeler denizinde
Hayal kulaçları at sükûta b/ağlamak üzere
Ne en güzel betimsel görüntüyü vermeye can at
“Desinler diye”, gitme yâr
Sadece mevsimlere b/ak
Yaz, bir kenara kış içimde kalsın
Aldırma dolu dolu ak
Kenarı yıkılmış derelerde ç/ağlamak üzere
-Nasılsa
Haczedilmiş bizim olmayan hayatı
Tüketiyoruz bilinçsizliğimizde umursamadan
Kendimizi kendi ellerimizle
Ve yarattığımız müstakbel tehlikeleri
Bir anlığına yaşamaya can atıp
Göçüp gitmeye-
(09.07.2012 / Kemer)
Güneri Yıldız