İstanbul’a el salladım, hatta selamını söyledim,
Sitem etti İstanbul bana, gene mi yalnız geldin,
Sessizce haykırdım içime, söz verdim İstanbul’a
Bilsem de öleceğim, bir gün Onunla geleceğim.
Ey! İstanbul, hüzünlenme yine açsın çiçekler,
Şarkı söylesin tavernalar, dans etsin sevgililer,
Eminönü’m, Sirkeci’m, Sarayburnu, Kız Kulesi,
Şimdilik sormayın sakın, nerde bunun sevgilisi.
Ah! İstanbul, aşığın çok hakkındır nazlanmak,
Sonradan sana gelip, zordur sende yaşamak,
Sarıyer’im, İstinye’m, Ortaköy’üm, Bebeğim,
Oturmaya gelmedim, hatır sorup döneceğim.
Beş oldun, on beş oldun, milyonlara ulaştın,
Aksaray’ım, Topkapı’m, Eyüp Sultan, Fatih’im,
Teker teker gezeceğim, dua edip gideceğim.
Boğazın incileri, “köprü”den geç salınarak,
Rüzgâra aç bağrını, yelkenlilere bakarak,
Kavacığım, Beykoz’um, Çamlıcaya çıkarak,
Sevda tepesine doğru, boynumu bükeceğim.
O kadar büyüksün ki hangi birini saysam,
Ah! Ne kalem yeter sana, nede şiir anlatır,
Bütün şairler toplansa, yazsalar satır satır.
Kadir KÜÇÜKKARATAŞ
20.03.2013 ÇORLU