.
                             
 Nakış olduğum tende, leylaklarım açmışken
Naz evimin doruğu, sevildikçe salınan
Tan yıldızı koynuma, asumandan kaçmışken
Yine efkârım figan, buğusundan alınan
 
Çeşmi siyah gözleri, can yanmaz mı bakışa
Firuze taşı gönlüm, el vurdukça renk saçar
Gönül gönülden yangın, yâr kanmıyor yakışa
Mevsimsiz şahlı güller, yedi verenim açar
 
Gecemin Yelda’sına, ipekten atlas serdim
Pembe yanak gamzeler, inciden seçmiş gibi
Muhabbet bağdaş kurup, gönlümce yâre erdim
Ziyan etmem gülüşün, tebessüm içmiş gibi
 
Yâr güftemin perisi, beste olup duruldun
Sanki zümrüdü Anka, doğup dönsün pervane
Gönlümden nazı içip, ahestece kuruldun 
Kızıl rengi soldurmam, üfle sönsün divane
 
Aşkın süt nefesini, salıyorken yellerim
Bala banan heceler, dudaklardan dökülsün
Ellerinin hazzını, alıyorken ellerim
Mihmanına serildim, yalan dilim sökülsün
 

 
( Üfle Sönsün Divane başlıklı yazı GülsenTunçka tarafından 3/13/2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.