Şeref konuğumdur o yar gönül otağımda,
Muhammedi güller biter sevda bağımda.
Yar visali için seve seve katlanırım,
Şekva etmem kavrulsam bile kendi yağımda.

Azizlerin azizidir o yar nazarımda,
Sevdası gizlidir şeref namus ve arımda.
Yeter ki mutlu olsun gülsün o nazlı yar,
Bir kez bile of demem yanarken kendi narımda.

Güllerin şahı Muhammedi güle benzer o yar,
Aşkı ve sevdası uğruna dolaşırım diyar diyar.
Seven sevmişse sevdiğini canı gönülden,
“Ya sabır diye diye” aşkın murcuyla dağları oyar.

Reyhan kokusu gelir o yarin buğday benizli teninden,
Sevdaların en nadidesi yaşanır nur cemalindeki beninden.
Sevdalı gönül meftun olmuşsa bir güzele,
Aşkın kılıncını sevdasıyla bilemek gerek yeniden.

Duydukça o yarin kadife sesini, dolar gönlüme sürur,
Sevdalıların meclisinde her daim duyarım onunla gurur.
Kim işin kolayına kaçmadan sevda yoluna baş koymuşsa,
İster istemez sevdiğiyle duymalı onur üzerine onur.
09/Mart/2013

( Gönül Otağımın Şeref Konuğu başlıklı yazı sadeceo tarafından 12.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.